Page:-1

એ જેશ્રી ક્રષ્ણ પરભાકાકી ..કરીને કિશોરભાઈ પ્રભાકાકીના ડેલેથી ઓસરી ક્રોસ કરીને ઘરમાં આવ્યા,બ્યાશી  વર્ષે પોહચેલા પ્રભાકાકી , થોડા શરીરે હવે ખખડેલા પણ મનના મક્કમ એવા પ્રભાબા .. એમના સૌથી નાના દીકરા રમેશનો ભાઈબંધ કિશોર જેની લગભગ પચાસ વર્ષની ઉમર ,સૌરાષ્ટ્રના નાના એવા ગામ ભાડલાના એક બહુ મોટા ઘરમાં આવ્યો ..

પ્રભાકાકી હિંડોળે બેઠા હિંચકતા હતા અને બપોરનો ઉનાળાનો સમય હતો પાંચેક વાગતાનો ,કાકી એ ઉમળકાથી કીધું આવ આવ કીસ્લા બહુ દી થયા ને કાઈ ,આજ ભૂલો પડ્યો તું ક્યાં ખોવાણો તો ..? કિશોરભાઈએ જવાબ વાળ્યો કાકી ટ્રેનીગ હતી તે અમદાવાદ ગ્યો તો ..સાત દી ત્યાં હતો અને પછી અહિયાં થોડું કામ વધારે હતું તેમાં નો અવાણું ..

કાકીએ કીધું ઠીક ત્યારે ..તે કીસ્લા તારે તલાટીની નોકરીમાં વળી શેની ટ્રેનીગ ..?

કિશોરભાઈએ કીધું .. કાકી હવે બધું ઈન્ટરનેટ અને કોમ્પ્યુટરથી થાય છે તે બધું શીખવું તો પડશે ને ..પ્રભાબેન બોલ્યા હા રે હા દુનિયા નાની થઇ ગઈ છે જો તારો ભાઈબંધ રમેશ મારા માટે આ મોબાઈલ લાયવો છે ..અને દિ` માં દસ ફોન આવે છે બધાના.. બા શું કરો છો ? મોટીબા શું કરો છો …

પ્રભાબેન ઉમર બ્યાશી વર્ષની ત્રણ દીકરા અને બે દીકરીની માં ત્રણે દીકરામાં મોટો દીકરો પ્રભુદાસ ચોસઠ વર્ષનો અમદાવાદ સેટ થયો ,કાલુપુર દાણા બજારમાં મોટી હોલસેલની દુકાન મેસર્સ વિઠ્ઠલભાઈ મનુભાઈ પારી …ઘણું કમાયા,ભેગું કર્યું .

વચલો દીકરો દિલીપભાઈ બે વર્ષે નાનો પ્રભુદાસથી એ થોડોક આગળ ગયો  મુંબઈ એ પણ ખુબ કામ્યો ,એણે કર્યું હાઉસ ઓફ વીએમપી મુંબઈમાં અને ખુબ કામ્યો .. ત્રીજી દીકરી ચંદનબાળા એને અમદાવાદ પરણાવી ખુબ સુખી ઘરમાં ,

ચોથા નંબરે રેણુકા એને પરણાવી ધ્રાંગધ્રા પણ એના વરની નોકરી એને ખેંચી ગઈ રાજકોટ ..અને છેલ્લો નાનકો રમેશ  સૌથી આગળ ગયો…છેક અમેરિકા દોમ દોમ સાહેબી વીએમપી મોટેલ્સ ઈન્કોર્પોરેશન એની કંપનીનું નામ ..

પ્રભાકાકી હિંડોળે બેઠા બેઠા બોલ્યા ..બોલ કીસ્લા શું કરી આવ્યો અમદાવાદ ?ક્યાં રયો તો ? પરભુ ના બંગલે કે બીજે ગયો તો ? પ્રભાબેને પૂછ્યું ..

કિશોરે કીધું ..કાકી બે દી તો પ્રભુદાસ ભાઈના બંગલે જ રોકાણો તો અને પછી તો ગાંધીનગર રેવું પડે એવું હતું તે યાં વયો ગ્યો..

પ્રભાબેને પૂછ્યું બોલ શું સમાચાર છે યાં અમદાવાદના બધાના આમ તો રોજ બધા ના ફોન આવે છે પણ તું જોઈને આયવો છ તો કે ..

કિશોરભાઈ એ કીધું ..શું કહું પરભાકાકી મોટાભાભી તો પેહલા બહુ જ ખીજાણા મારી ઉપર ,

પ્રભાબેને પૂછ્યું કેમ કીસ્લા ?

જાવા દ્યો ને વાત કાકી .. મને કે છે મોટાભાભી ..કે તમે ભાડલા મૂકી ને સાત દી આંય રયો તો બા નું કોણ યાં ભાડલામાં ?હવે કિશોરભાઈ જે દી તમારે ભાડલા મુકવું હોય તે દી તમારે બા  ને આંય મૂકી ને જ જાવાનું અમે તમારે ભરોસે બા ને યાં ભાડલામાં રેવા દિયે છે અને તમે આમ કેમ એમને મૂકીને આયવા ..?

પ્રભાબેન બોલ્યા આ લે લે આ મારી વાસંતી પેલેથીજ  ઘેલી  છે , આ આખે આખુ ભાડલા ગામ મારું જ છે ને ,એને તો બસ ગમે એમ કરીને મને યાં અમદાવાદના એના મોટા બંગલામાં પૂરી રાખવી છે..આખો દિ` વાસંતીની એક જ વાત હોય સે , બા તમે મારે ઘેર કેમ નો રયો ..? પણ કીસ્લા તું જ કે આ આવડું મોટું ખોરડું ગામમાં અને હવે હું જીવું ત્યાં સુધી અહી રહું , તો આંય તારા કાકાનું નામ રયે છે ,અને ઘર ખુલ્લું છે તો બધા પરાણે મને કે કમને પાંચે ભાઈ બેન એમનો વસ્તાર લઇને દિવાળીએ આવે છે અને બધા ભેગા રયે છે , ને બાર મહિનામાં ચાર વાર બધાય  વારાફરથી આંટા દયે છે….

બાકી તોજો હું અમદાવાદ કે મુંબઈ કે અમેરિકા ગઈ તો આ ઘર પડી ને પાદર થાય કે નહિ….આ માણહ વિના ના ઈંટ માટી કઈ એકલા બહુ નો ટકે…કીસ્લા ,

પ્રભાકાકીએ ઘર અને મકાનનો ફરક એક લીટીમાં આપી દીધો….CONT…2