અમદાવાદનો જન્મદિવસ ..!
એક અઘરું શેહર જેની પાસે બીજું કશું હોય કે ના હોય પણ આખે આખી બજાર “નવરી” છે, જ્યાં દરેક ને ધંધો કરવો છે, રૂપિયા કમાવા છે પણ પેહલા પેલાએ શું કારસ્તાન કર્યા અને રૂપિયા ક્યાંથી કમાયો એ જાણવામાં રસ વધારે છે..!!
દાવ ગોઠવવો છે, અને દાવ લેવો છે ,પણ દાવ આપવો બિલકુલ ગમતો નથી ,
ફિલ્ડીંગ ભરવાની તૈયારી જરાક પણ નથી, નાનપણથી જ શીખી જાય કે બેટ આપણું છે તો બે દાવ આપણે લેવાના બાકીના બધાને એક દાવ મળે ..!!
નોકરને ચૂસી લેવાનો અને પછી બાજુમાં બેસાડીને ચા પીવડાવી દેવાની એ પણ અડધી..!
નોકરને એવો ટ્રેઈન કરવાનો કે એના ઘેર જઈને એ શેઠના ઘરની વાતો જ કરે પોતના બૈરી છોકરા છે એ પણ નોકર ભૂલીને કામ કર્યા કરે ..!!
આ શેહરની હોશયારી છે કે જ્યાં દરેક કામવાળી પોતાને શેઠાણી સમજે અને શેઠાણી પોતાની જાતને કામવાળી સમજી રહી હોય..!!
ચાલો આજે કાન ખોસીએ જરાક પોળ ના “પદીયા એન્ડ કંપનીની” વાતોમાં..!!
પોળનો પદીયો ,નારણપુરા જઈને પ્રદ્યુમન થયો,
ત્યાંથી છેક બાવલુંમાં જઈને ફાર્મ હાઉસ બનાવે, વાયા શીલજ થઈને પછી પ્રદ્યુમનભાઈ શેઠ થઇ ગયા હોય પણ એનો જીવ તો પેલા એને પદીયો કહીને બોલવનારામાં જ ભરાયેલો હોય ..!!
એક રાત્રે જૂની પોળની ટોળકી ભેગી થઇ ..!!
“અલા પદીયા કેવા ચા જોડે ગાંઠીયા ખાતાતા નહિ ..? હેંડ ફરી જઈએ ..!!” “તનેય શું ઘોડીના હજી ચા ને ગાંઠીયા જ હુજે છે ,હેંડો લા કૈક બીજું ગોઠવો , થોડો આગળ વધ હવે ..” “શકોરા વધે..? આ પદીયાને દાવ મળ્યો એવો આપણને ના મળ્યો ,”.. બિલકુલ પદીયાની નજર સામે જ પદીયાની ખોદણી ચાલુ થાય ..! “અલ્યા મેલોને હવે જુના ચિઠ્ઠા ખોલવાના, પેલી પૂર્ણિમા નહિ ?? એ અને એનો ધણી ગોળલીમડે મર્સિડીઝમાં આયાતા , સાલા કંજૂસે ત્રીસ રૂપિયા ના ખમણ લઈને છાપા ઉપર મેલીને ખાધા અને એના ડ્રાઈવરને ચખાડ્યા સુધ્ધા નહિ બોલ ..! ખરી ભરાઈ નહિ પૂણી ..!???” ચિઠ્ઠા નહિ ખોલવાના એમ કરીને સૌથી મોટો ચિઠ્ઠો ખુલે એમના જીવનનો અફસોસ..!! છણકો આવે ..“ભરાઈ પૂણી એમ ..??? તારી જોડે પઈણી હોત તો હજી ચોકડીમાં બેહી ને વાસણ ઘસતી હોત ..મર્સિડીઝ ભેગી તો થઇ, કેવી લાગતીતી .. ?”
“એ …આયો જાત ઉપર હજી કેવી લાગતીતી એવું પૂછે છે ? અલ્યા આપડા જેવડી જ છે , બાંસઠની તો થઇ હોય કેમ પદીયા.. ?” “હવે તું પદીયાને ક્યાં વચ્ચે ઘાલે છે એને પૂણી યાદ આવશે ને તો બે પેગ મારવા પડશે..!” “હેં લ્યા પદીયા જુનું તો બધું ખબર છે પણ નવું પણ કઈ ફરી થયું તું લ્યા ?” પદીયા તરફ બાકીનું બધું જોવે પણ પદીયો મૌન , સ્થિર.. બીજો બોલે ..”અલ્યા બંધ જ ક્યાં થયું છે ? વર્ષ બે વર્ષ થાયને પૂણી ફોન કરે કેમ છે કરીને , તું એક જ મારો બાળપણનો ફ્રેન્ડ છે કરીને કલાક ખાટીમીઠી કરે પછી પદીયાને વાતોના ગલગલીયા થયા કરે..થોડો એના ધણીને તોડાવે પછી અચાનક ફોન મેલી દે..”
“ના હોય..??!!! શું વાત કરે છે ..? તો તો પદીયા તારે તો પાંચે આંગળી ઘીમાં છે બાકી ..!!”
“ના ના એકલું માથું જ કઢાઈમાં છે …!! કેમ પદીયા.. ? આટલા વર્ષમાં પ્રસંગ સિવાય મળવા આવતી જ નથી અને આવે તો એના લપસિંનદર જોડે લઈને જ આવે અને એની છોડી તો પદીયાને “મામા” કહીને જ બોલાવે છે…!!”
આખી ટોળકી બેફામ હાસ્ય વેરે ..!!
પછી પદીયાથી સહન થાય એટલે બોલે.. “હવે બંધ કરો છો કે પછી માંબેનની આપું તમને ..!!?”
પછી ડાયરો શાંત થાય..ટોપિક બદલાય .. “અલ્યા એલઆઈસી ભરવાનો ?”
“ઇસ્સ્યું તો બધા ભરવા જ પડે ને આટલા ડિમેટ ખાતા ખોલ્યા છે તો ..”
“પણ આ પુતિનયા એ તો પથારી ફેરવી નાખી નહિ ?” ( જાણે પુતિન પણ એની જોડે ક્રિકેટ રમતા હોય ..)
“પદીયા તારે પોર્ટફોલિયો કેટલો નીચે આયો ?”
પદીયો મૌન .. “અલ્યા પદીયો કોઈ દાડો બોલ્યો છે ? એના નળિયા તો પેલો ઇન્કમટેક્ષવાળો નહિ ગણી શક્યો તો તું ક્યાં ગણવા જાય છે ? મેંઢો છે એક નંબરનો ..” “પણ પદીયા હવે બીજે ક્યાં રૂપિયા રોકાય ?” “અલ્યા એ ઈ ..સાહીઠ ઉપરનો થયો તું , હવે કાચા કેળા પણ ના લેવાય તારે, પાકે ને એ પેહલા તને દૂધેશ્વર નાખવા જવો પડે તો એ કેળા ફેંકવાના વારા આવે , તે જ્યાં ને ત્યાં આખા ગામને પૂછી પૂછી ને રૂપિયા રોક્યા છે ને એ બધું અવેરવાનું ચાલુ કર આમ ને આમ પદીયાનું કૂટવામાં તું લટકી ગયો ને તો તારા રૂપિયા ગામ ખઈ જશે ને તારા જમાઈને ચાર આના પણ હાથ નહિ લાગે..!!” “વાત તો હાચી કરી હો તે .. મારું આ કોરોનામાં તો કેટલા ઓછા થઇ ગયા બધા ..!”
“એ જમરૂખ બીજી વાત કર ને લ્યા તનેય મરવાના હુજે છે ,અત્યારે માંડ ભેગા થયા છે ત્યાં..!”
“પુણીની વાત કરી તો અટકાઈ દીધો મને તો હવે તું જ કર બીજી વાત તારી પેલી હેમાડી ની વાત કર ..”
“એં..હ .. આ જો બીજી વાત કરવાનું કહીએ એટલે સીધી પોળની છોડીઓની જ વાતો ઉપર આવે છે ,હજી આ સુધરતો નહિ અલ્યા પદીયા, આ મર્યો ને તો આખી પોળની બધીઓને બોલાવી ને આને માથે પેલું અબીલ ગુલાલ છાંટવાનું કેહવું પડશે નહી તો લાકડામાંથી હળગતો હળગતો ઉભો થઈને બાહર આવશે..!!”
“અલ્યા પેલો નટુ નાટક મળ્યો તો પદીયા..”
“એ જીવે છે.. ?”
“મુંબઈ હતો, તે હવે પાછો આયો છે ,એનું બૈરું ગુજરી ગયું તે એની છોડી અહિયાં લઇ આયી , અડધો ગાંડો તો પેહ્લેથી જ હતો હવે પૂરો થઇ ગયો છે..” “કેમ ?” “અલા મને તો ઓળખે જ નહી ,એવું જોયા કરે જાણે જીવનમાં મળ્યા જ નથી..!”
“ `તે તને તો ના જ ઓળખે ને , એના બધા લફરાં તે જ આખા ગામમાં ફેરવ્યા હતા ને..!”
“જો પદીયા આને હમજાવ, એણે લફરાં કર્યા તે મેં કીધા ને ગામ ને ? તારું અને પૂણીનું કોઈ દિવસ ઉડાડ્યું મેં આજ લગી ?”
ફરી ડાયરો ખખડે ..!!
આવું છે મારું અમદાવાદ જ્યાં સાહીઠ ઉપરના ડોસાઓ પણ ભેગા થાય ત્યારે એમની પૂણી અને હેમાડીને યાદ કરી ને “જીવી” લે છે..!!
બે જ વાત હોય એક રૂપિયા ને બીજી એમની પૂણી અને હેમાડી..!!
પુતિનને પુતીનીયો કહી દે ..!!
અહિયાં કુથલી લઈને સાંજનો સમીર નહિ ચોવીસે કલાકનો સમીર ગલીએ ગલીએ ઘૂમે છે..!!
આ અમદાવાદ છે, મારું અમદાવાદ..!!!
જીવતું ,ધબકતું , જાગતું અને જરૂર પડે દેશ આખાને જગાડતું ..!!
આપનો દિન શુભ રહે અલ્યા ..
શૈશવ વોરા
(ચેતવણી :- આ બ્લોગને પોતાના નામે કે પછી મૂળ લેખકના નામ વગર કે તેમાં કોઈપણ જાત ના ચેડા કરીને મુકવો તે સંપૂર્ણપણે ગેરકાયદેસર છે , જે કોઈ વ્યક્તિ તેવું કરશે તો કોપીરાઈટ એકટ નો ભંગ ગણાશે અને તે પ્રમાણે કરનાર સામે કાયદેસર કાર્યવાહી ચોક્કસ કરવામાં આવશે..)
