ઈશ્વર પણ થવું પડે ..
ગઈકાલે રાત્રે લગભગ અગિયાર –સાડા અગિયારના સુમારે મહાદેવ સાંભર્યા ,
મારી નાની દિકરીને કીધું ..હેંડ જઈશું ?
જવાબ આવ્યો હોઉં ચલો ચલો .. આપણે તો ડેડી જોડે રખડવા હંમેશા તૈયાર ..
એકટીવા લઈને મંદિરે પોહચી ગયા …
તમામ લાઈટ્સ બંધ થઇ ચુકી હતી મંદિરની , પણ મહાદેવનું એક સુખ ..
જાળીમાંથી એને મળી લેવાય અંધારે અંધારે , રાતના ગમે તેટલા વાગ્યા હોય પણ મહાદેવ મારી રાહ જોતો બેઠો જ હોય ..!
મંદિરના બે ત્રણ ચોકીદાર સિવાય બીજા કોઈ “સજીવ” નું અસ્તિત્વ મંદિરમાં કે એના ઓટલે મને લાગતું નોહતું , સન્નાટો પથરાઈ ચુક્યો હતો ..
અમે બાપ દીકરી સેહજ ઝડપ રાખી અને મહાદેવને મળ્યા , સેહજ જરાક અમથું ધ્યાન ધર્યું ,
ત્યાં એક કપલ.. લગભગ બંને જણા બત્રીસ પાંત્રીસની આજુબાજુની ઉંમરના હશે આવ્યા , અત્યંત ઝડપથી દર્શન કર્યા એ લોકોએ ..
પણ અચાનક … પેલી સ્ત્રી અલખના ઓટલે ફસડાઈ પડી , બેસી પડી અને એની આંખે ચોધાર આંસુડા વરસે ..!!
એનો હસબંડ સાવ સુનમુન એની બાજુમાં બેસી ગયો , ના એ બેહનને છાની રાખે કે ના બીજું કશું કરે , ભાઈ નો ચેહરો પણ તદ્દન ભાવશૂન્ય..!!
મેં જરાક નજર મારી ચારે તરફ ..આખા આવડા મોટા મંદિરના ઓટલે અમે ચાર જણ .. તદ્દન અંધારું .. મારી નજર મારી દિકરી તરફ ફરી એણે પણ જોયું અને ઈશારો કર્યો કે આપણે શું કરી શકીએ આમના માટે ..?
મને લાગ્યું કે કદાચ પાંચ પચીસ વર્ષ પેહલાનો જમાનો હોત ને તો પેલા ભાઈને કોઈ જ ઓળખાણ વિના બાથમાં લઈને બધું પૂછી લીધું હોત કે ભાઈ શા `દખ` પડ્યા છે તમને કે મધરાતે આમ તારી નાર અલખના ઓટલે આંસુડા સારે છે અને તું સુનમુન બેઠો છે..!!
પણ આજ નો જમાનો જુદો છે કોઈને પૂછીએ તો ગમે પણ ખરું અને ના પણ ગમે , તમારું પણ મોઢું તોડી લ્યે ..!
છતાંય મેં ભગવાનનું નામ લેવાનો ડોળ ચાલુ રાખી અને એ કપલ તરફ નજર રાખી .. બેનનું રુદન વધતું જતું હતું ને મારું હૈયું હવે હાથ રેહતું નોહતું ..!
શરમ અને લાજ, ટણી, અચકાટને બધાને નેવે મૂકયા મેં ..
સેહજ એ બંને જણાની નજીક ગયો ,
કદાચ મહાદેવિયો જ મારામાં ઘુસી ગયો અને હું અને પ્રેમથી જરાક મોટા અવાજે બોલ્યો .. “બેહન .. દિકરા .. માં .. આમ મંદિરના ઓટલે બેસીના નાં રડાય માં.. જે હશે તે બધું તારું પાર પડશે, આ ધણી બેઠો છે ને ધીરજ રાખ માં .. નાં રડે બેટા ..જરાય ના રડે ..!! ચલો બેટા છાના રહી જાવ તો દીકરા ..”
આટલું હું બોલ્યો એટલે તરત જ એના પતિએ એને બાથમાં લઇ લીધી..
પણ એ દિકરીના આંસુડા રોકાતા નોહતા..એકદમ હિબકે ચડી ગઈ ..
મેં મારી દિકરીને ઈશારો કર્યો.. જા પાણીની પરબ ઉપરથી પાણી લઇ આવ ..
સદ્દભાગ્યે એક ત્રાંબાનો કળશ્યો બાહર પડી રહેલો એટલે મારી દિકરીએ ઇશારાથી પૂછ્યું કે આમાં લાવું પાણી .. મેં ઇશારાથી હા પાડી બિન્દાસ્ત ..!!
મારી દિકરી પાણી લાવી અને એ બેહનને પીવડાવ્યું બેહનએ સેહજ સ્વસ્થતા ધારણ કરી એ બેહને ડુસકા અટક્યા પણ આંસુ નહિ .. એ બેહને નજર નીચી રાખી ને મારી સામે બે હાથ જોડ્યા .. થેંક યુ ..થેંક યુ ..
મારા મોઢામાંથી અનાયાસે નીકળી ગયું .. કદાચ પપ્પા મને આવી રીતે સમજવતા એ જ ટોન મારા બોલવામાં આવી ગયો ..
“બેટા , દિકરા કેમ મૂંઝાય છે ? સૌ સારા વાના થઇ જશે આમ રડીએ નહિ દિકરા, હિંમત રાખી અને સામનો કરો બેટા ,ભગવાન તમારી સાથે જ છે ..ચાલો જોઉં ઉભા થાવ અને અહિયાં ભગવાનની સામે બેસો તો બંને જણા ..”
ભાઈને મેં કીધું ..મોબાઈલ છે તમારો તમારી પાસે ?
ભાઈએ ઇશારાથી હા પાડી .. એમણે એમના ખીસામાંથી મોબાઈલ કાઢયો..
મેં કીધું યુટ્યુબ ખોલો એમણે યુટ્યુબ ઓપન કર્યું અને પછી એમના મોબાઈલમાં મેં એક સુંદર મજાનું ભજન શોધી અને એમને આપ્યું .. ચાલુ કર્યું અને પછી બંને ને રીતસર આદેશ કર્યો …”જાવ ઉભા થઇને ભગવાનની તરફ ફરીને બેસી જાવ અને આ સાંભળો ..સૌ સારા વાના થઇ જશે માં ..!”
રૂદન અટકી ચુક્યું હતું ..
હું અને મારી નાની દિકરી મંદિરની બહાર નીકળી ગયા એ બંને ત્યાં ઓટલે જ ભગવાન તરફ ફરી અને ભજન સાંભળવા લાગ્યા .. બેહનના આંસુ પણ રોકાઈ ચુક્યા હતા ..!
જતા જતા બંને ચોકીદારને સત્તાવાહી અવાજે ડારો આપ્યો જાણે કેમ હું મદિરનો માલિક હોઉં .. “એ ઈ.. પેલા લોકો જ્યાં સુધી બેસે ત્યાં સુધી બેસવા દેજો .. ખોટા નાટકના ઠોકતા તમે લોકો..ઓટલો ઘસાઈ નહિ જાય..!”
બાહર નીકળી અને એકટીવા ચાલુ કર્યું ને મારી દિકરી બોલી .. “ડેડી આજે તો તમે સાક્ષાત ભગવાન થઇ ગયા હોય એવી રીતે પેલા બેહન જોડે વાત કરતા હતા..!”
મેં કીધું “બેટા ક્યારેક એવું પણ થવું પડે , ઈશ્વર આપણને હસતા રાખતા હોય તો રડતાને છાના આપણે એ સમયે જ રાખવા રહ્યા .. જો આજે અત્યારે એ બંને જણાને શાંત ના કર્યા હોત તો આખ્ખી રાત એ લોકોની કેવી જાત ? આપણે નથી જાણતા કે શું દુઃખ છે, પણ એમના જીવનમાં કંઈક તો દુઃખ છે અને એટલું મોટું છે કે ભગવાન સિવાય એમને કોઈ આરો કે ઓવારો દેખાયો નથી , અને આવા સમયે કોઈક ત્રાહિત એટલે કે થર્ડ પર્સન ના બે સધિયારાના બોલ સાંભળવા મળે ને તો સંજીવનીનું કામ કરી જતા હોય છે , દિકરા જીવનમાં આશાનો તાંતણો કોઇપણ મેટલ કરતા વધારે મજબુત હોય છે , હૈયે હામ આવી જાયને પરિસ્થિતિની સામે બાથ ભીડવાની , એટલે જીવનના ગમ્મે તે યુદ્ધ હોય , એ અડધા તો જીતાઈ જતા હોય છે ..મારે એ બેહનને હૈયે હામ આપવાની હતી બેટા ..”
દિકરી બોલી ..પણ તમે તો ડેડી મચી જ પડ્યા હતા જાણે તમે જ ભગવાન છો ..
મેં કીધું બેટા .. “એ રોલ પણ કરી લેવો ક્યારેક વખત આવ્યે ..નરસિંહ મેહતાનો કેદારો ગીરવે લેનારો કોણ હતો ? આજે છે કોઈ એવો ? સિબિલ રીપોર્ટના જમાનામાં ?
ઈશ્વર નામની સંસ્થામાં આપણે વિશ્વાસ રાખ્યો છે અને એ વિશ્વાસ જયારે કોઈના પણ જીવનમાં કસોટીની એરણે ઈશ્વર પણ ચડતો દેખાય તો જે રોલ કરવાનો આવે તે કરી લેવો નિભાવી લેવો ..અને તરત જ એમાંથી બાહર પણ આવી જવું , નહિ તો પોતાની જાતને કાયમ ભગવાન માની લઈએ તો ક્યાં તો જેલમાં જવું પડે ક્યાંતો પાગલખાને..”
અમે બંને ખડખડાટ હસતા હસતા ઘરભેગા થઇ ગયા ..!
મને ઘણા લોકો કેહતા હોય છે કે બ્લોગના ટોપિક આપીએ તમને .. નથી જરૂર મારે ..
જિંદગીઓ વાંચું છું, ચોપડીઓ નહિ .. વધારે મજા આવે છે અને ગમે છે ચોપડીઓનું વાંચેલું જીવનમાં એપ્લાઇ કરવાની કોશિશ કરું છું ત્યારે..
એક લખોટો આજે સવાર સવારમાં મને કહે મારે તો તમારી જિંદગી વાંચવી છે ..
મેં કીધું ખોલ www.shaishavvora.com છ લાખ શબ્દો તારા બાપાએ લખ્યા છે એ ત્યાં પડ્યા છે ..વાંચી લ્યે ..!!
પેહલાં લખી ચુક્યો છું .. સંગીત શીખતો હતો એ સમયે જયારે ઉપાનત્ય વિશારદમાં હતો ત્યારે મારી ચોપડીના પૂંઠા ઉપર સ્વર્ગીય શશીકાંતભાઈ ગુંદાણી એ લખ્યું હતું ..
“રાગ હરે સબ રોગ કો કાયર કો દે શૂર
સુખી કો સાધન બને દુઃખી કો દુઃખ દૂર”
બસ સંગીતને કોઈના દુઃખને દૂર કરવાનું સાધન બનાવ્યું અને હ્રદયમાં હાશકારો મેળવ્યો..!!
આપનો રવિવાર શુભ રહે
શૈશવ વોરા
*(ચેતવણી :- આ બ્લોગને તમે ફોરવર્ડ ચોક્કસ કરી શકો છો, પરંતુ પોતાના નામે કે પછી મૂળ લેખકના નામ વગર કે તેમાં કોઈપણ જાત ના ચેડા કરીને મુકવો તે સંપૂર્ણપણે ગેરકાયદેસર છે, જે કોઈ વ્યક્તિ તેવું કરશે તો કોપીરાઈટ એકટ નો ભંગ ગણાશે અને તે પ્રમાણે કરનાર સામે કાયદેસર કાર્યવાહી ચોક્કસ કરવામાં આવશે..)*