આજે દિકરીનું કોન્વોકેશન થયું .. ડીગ્રી એનાયત કરવામાં આવી ..!!
બેચલર ઓફ મેડીસીન બેચલર ઓફ સર્જરી..સાડા પાંચ વર્ષની સફર..
એક માત્ર ડીગ્રી જે ગ્રેજ્યુએટ નહિ પણ ડબલ ગ્રેજ્યુએટ ગણાય છે..!
ઓવરઓલ જોઈએ તો માતાપિતા તરીકેની બાર વર્ષ સ્કુલના અને સાડા પાંચ વર્ષ કોલેજ એમ બધું મળીને સાડા સત્તર વર્ષની સફર આજે એક વિરામ ઉપર આવીને ઉભી રહી..!!
દિકરીના પ્લેગ્રુપનો પેહલો દિવસ યાદ કરું છું તો..
“ચબ્બી ચીક્સ” કરીને એક પ્લે ગ્રુપ હતું ત્યાં અમે એને દાખલ કરી હતી .. લગભગ બે-અઢી વર્ષે ..!
આટલું વેહલું દાખલ કરવાનું કારણ એક એવું હતું કે અમે ત્રણે ભાઈબેહનો ખૂબ જ વસ્તીની વચ્ચે મોટા થયા હતા, જયારે મારી દિકરીની આજુબાજુ એની ઉંમરનું એક પણ બાળક અમારી નજીકની ત્રણ સોસાયટીમાં પણ નોહતું,
આજે તો સો-સો ફ્લેટ્સની સોસાયટીમાં પણ એક સરખી ઉંમરના માંડ આઠ-દસ બાળક મળે છે, અમે ખાનપુરમાં જે સોસાયટી રેહતા ત્યાં મારી સાથે ૧૯૮૫માં કે સાથે ૧૯ જણાએ દસમાંના બોર્ડની એક્ઝામ આપી હતી અને બીજા આગળ પાછળના ગણો તો પચાસ-સાહીઠનું ટોળું થાય..!!!
એ સમયે દિકરી હંમેશા એનાથી પચ્ચીસ ત્રીસ વર્ષના લોકોના હાથમાં જ મોટી થઇ રહી હતી ,જેના કારણે મને એવું લાગ્યું કે આનું બાળપણ અમે જ છીનવી લઈશું એના કરતા પ્લેગ્રુપમાં એને એના જેટલા બાળકોની ચાર કલાક કંપની મળશે, બાળપણ જીવશે..!!
પ્રયોગ સફળ રહ્યો ..
જે પ્લે ગ્રુપમાં મૂકી તે પ્લેગ્રુપ ચલાવનારા લેડી પત્નીજીની સ્કુલના પ્રિન્સીપાલ નીકળ્યા , પત્નીજીના એક સમયના ફેવરીટ મેમ હતા તેઓ , અને રીટાયર્ડ થઈને એમણે ટાઈમપાસ માટે પ્લેગ્રુપ ખોલ્યું હતું, ઓળખાણ નીકળી એટલે બાળકને સોંપતા જરાક પણ અચકાટ ના થયો ..!!
પેહલા દિવસે તો અમે બંને એની સાથે જ રહ્યા..બીજા દિવસે પણ થોડો સમય રહ્યા પણ પછી ત્રીજા દિવસે મન મક્કમ કરીને ત્યાં પ્લેગ્રૂપમાં છૂટી મૂકી દીધી ..
પાછી લેવા ગયા ત્યારે ફફડતા જીવે રીપોર્ટ લીધો કે.. બહુ રડી ? તો કહે …ના બે જ મિનીટ પછી આખી સ્કુલમાં આંટા જ માર્યા છે અને રમ્યા કર્યું છે ..!
એની સાબિતી એ હતી કે એના શુઝ પાર્ટીએ ક્યાંક એવી જગ્યાએ ફેંકી દીધા હતા કે જે હાથમાં જ ના આવે..જે મારી દિકરીની આદત ..આજે પણ એના હિલ્સ માટે એની મમ્માને દસ મિનીટ શોધાશોધ કરાવી..!! પત્નીજીનો એ નિયમ થઇ ગયો કે દસ મિનીટ વેહલા જવાનું અને આખી સ્કુલ ફરી અને એના શુઝ શોધવાના ,પછી તો આયા બેહનો એ સ્કુલમાં આવે એ ભેગા એના શુઝ કાઢી અને સાચવીને મૂકી દેતા..!!
દરેક બાળકની કોઈને કોઈ આદત હોય જે જીવનભર રેહતી જ હોય છે..કમ સે કમ માતાપિતા સાથે રહે ત્યાં સુધી તો ખરી જ ..!
પછી સ્કુલનો વારો આવ્યો.. સમય ઉડતો ગયો ..
સૌથી મોટો સાથ સથવારો રહ્યો મારા મમ્મી-પપ્પા અને મારા સાસુ-સસરાનો ..!
છ માતાપિતાની વચ્ચે થયેલો ઉછેર આજે સોળે કળાએ ખીલ્યો ..
જો કોઈ અક્કરમીને સંયુક્ત કુટુંબ ભારરૂપ લાગતું હોય તો એના જેવો કે જેવી અભાગિયા કોઈ જ નથી..!!
મારા સાસુ-સસરા અને મમ્મી-પપ્પા જબરજસ્ત કોઓર્ડીનેશનમાં રહીને અમારા સંતાનોના ઉછેરમાં સહભાગી થતા ગયા .. સામે પક્ષે બંને દિકરીઓ દાદા-દાદી અને નાના-નાનીના ઘડપણની ખરી લાકડી થઇને ઉભા રહ્યા ..!! ગાડીમાંથી ઉતારવાના હોય કે હોટેલની સીટમાં બેસાડવાના હોય એમને લાકડીની જરૂર જ નથી પડી, દિકરીઓ હાજર..!!
દિકરીની આજની સફળતા પાછળ કોઈને શ્રેય છે તો એ છે સંયુક્ત કુટુંબ..!!!
અમે બંને તો ખુશ છીએ પણ મમ્મીએ હોંશે હોંશે કહી દીધું કે આવતીકાલે તારી ડિગ્રી અમારા દવાખાનાની દિવાલે મારી અને તારા દાદાજીની ડીગ્રીની સાથે લાગી જશે ..!!!
ડોકટર દંપતિને એમની બીજી પેઢી ડોક્ટર થઇ અને આજે ત્રીજી પેઢી પણ ડોક્ટર થઇ એનાથી વધુ આનંદ કયો હોય ..? લેગસી કંટીન્યુ રહી ..!!!
આજે મમ્મી નહિ નહિ તોય દસ વાર બોલ્યા કે એંશી વર્ષે કોન્વોકેશનમાં જવા મળશે અને એ પણ મેડીકલના અને મારી ત્રીજી પેઢીના આવી કલ્પના નોહતી કરી .. ભગવાને માંગ્યા કરતા વધુ આપી દીધું ..!!
એમને એમનું કોન્વોકેશન અને ઓથ યાદ આવી ગઈ ..!!
સુખની ઘડી છે અમારી ..!!
પપ્પા અને મારા સાસુ-સસરા સદેહે હાજર નથી એનો અફસોસ છે ,
પણ છે તેનો આનંદ અને ઉત્સવ..!!
આજે ડીગ્રી અને ઓથ લીધા પછી તરત જ મેં એક વાત યાદ કરાવી દીધી ..!
કોવીડ-કાળ દરમ્યાન બનેલી ઘટના છે ..
મેડીકલમાં ભણતા બાળકોને કોવીડ ડયુટી ઉપર પરાણે ધકેલી દેવામાં આવ્યા હતા ,જો કે મારી મમ્મીનો ફુલ્લ સપોર્ટ હતો કે તમે મેડીકલ ફિલ્ડ પસંદ કર્યું જ છે તો એપીડેમીકમાં તો જવું જ પડે યુદ્ધના સમયે ફોજી મેદાન છોડીને ભાગી જાય એ કેમ ચાલે ? એને તો કાયરતા કેહવાય
આટલું કહીને મમ્મીએ મારું મોઢું બંધ કરી દીધું હતું .. વધારામાં ત્યાં સુધી કહી દીધું કે જરૂર પડ્યે હું પણ જઈશ તૈયારી રાખજે..!!
એ સમયે રાણીપની કોઈક સોસાયટી મારી દીકરી અને એના સહાધ્યાયીઓને સોંપવામાં આવી હતી..! એક એક સ્ટુડન્ટ દસ-દસ સોસાયટી આપતા અને કેસોનો રાફડો ફાટ્યો હતો ..!!
એવામાં એક અત્યંત વૃદ્ધ એવા એકલા રેહતા બા-દાદા કોવીડ પોઝીટીવ આવ્યા , અને એમનું કરનાર કોઈ નોહતું એટલે મારી દીકરી અને બીજા બે , એમના મિત્રો જે મેડીકલમાં એમની સાથે હતા એમણે એમનો એમના ઘરે ઉપચાર કર્યો ,ખાવા-પીવાની વ્યવસ્થા કરી અને લગભગ ત્રણે બાળકો રોજ એમને દિવસમાં બે વાર ફોન કરે અને વિઝીટ કરે , પોતાના પર્સનલ નંબરો પણ એમને આપી રાખ્યા હતા.. બા-દાદા કંઈપણ કામ હોય તો કેહજો અને બા-દાદા નાનું મોટું કામ સોંપતા ,ટૂથપેસ્ટ લાવજો અને સાબુ એવું બધું …સદ્દભાગ્યે બા-દાદા બંને કોવીડમાંથી ઉગરી ગયા..
એ પછી એક દિવસ લોક્ડાઉન ચાલુ હતું ત્યારે બા-દાદાએ એમના પર્સનલ નંબર ઉપર ફોન કરીને એમને તેડાવ્યા,
ત્રણે છોકરાઓ બિચારા પીપીઈ કીટ પેહરીને પોહચી ગયા કે ફરી પોઝીટીવ આવ્યા કે શું ?
બા-દાદા એ આરતીની થાળી તૈયાર રાખી હતી.. ત્રણે બાળકોને ચાંલ્લા કર્યા ને આરતી ઉતારી ,
અને પછી ત્રણેના હાથમાં પાંચસો-પાંચસો રૂપિયા મુક્યા .. બાળકો એ બહુ જ ના પાડી તો બા રડી પડ્યા અને બોલ્યા દિકરા તમે તો સાક્ષાત ઠાકોરજી થઇને અમારા ઘેર આવ્યા છો ,અમારું આટલું પણ ઠાકોરજી નહિ રાખે …!!?
છેવટે ત્રણે બાળકો પણ એ બા-દાદા સાથે રડી પડ્યા અને એમને પગે લાગી અને રૂપિયા લઈને પાછા આવ્યા ઘેર ..!!!
ઘેર આવીને દિકરીએ પાંચસોની નોટ મારા હાથમાં મૂકી.. મેં ઠાકોરજી પાસે મૂકી અને એને પછી આપી.. અને કીધું દિકરા (મારા મમ્મી-પપ્પા) તારા બા-દાદાએ આવી જ કમાણી જીવનભર કરી છે..આ જ તારી સાચી અને પેહલી કમાણી છે.. આ સંસારમાં ડોક્ટર એક જ વ્યક્તિ એવી છે કે જો એ ધારે તો આશીર્વાદ સાથેની કમાણી કરી શકે..!!
બસ આજના દિવસે તમારા સૌના આશીર્વાદ અપેક્ષિત છે ..
દિકરી એના જીવનમાં એના બા-દાદાની જેમ આશીર્વાદ સાથેની કમાણી કરે એવા આશીર્વાદ આપજો ..!!
શુભ રાત્રી
શૈશવ વોરા
*(ચેતવણી :- આ બ્લોગને તમે ફોરવર્ડ ચોક્કસ કરી શકો છો, પરંતુ પોતાના નામે કે પછી મૂળ લેખકના નામ વગર કે તેમાં કોઈપણ જાત ના ચેડા કરીને મુકવો તે સંપૂર્ણપણે ગેરકાયદેસર છે, જે કોઈ વ્યક્તિ તેવું કરશે તો કોપીરાઈટ એકટ નો ભંગ ગણાશે અને તે પ્રમાણે કરનાર સામે કાયદેસર કાર્યવાહી ચોક્કસ કરવામાં આવશે..)*